Flashback naar 24/4/2020
Een uittreksel uit mijn dagboek
Inspiratieordenen
Wanneer we tijd nemen voor onze eigen dingen: wat dingen opzoeken, een stukje tijdschrift lezen, muziek luisteren en wat schrijven, worden gedachten geordend. Dit zijn wat dingen die tot me kwamen terwijl ik vingers over keyboard laat bewegen, ook wel typen genaamd:
De mooiste tips krijg ik van diegenen die om me geven. Diegene die zegt waar het op staat, ook al is het kut. Ook al is er een risico van ‘niet luisteren’, van genegeerd te worden, van ‘niet graag gezien worden’. Ik wil ook die persoon zijn voor Mark.
Gebruik je talenten. Laad je hoofd niet vol met rationele onzin, in beperkt denken. Geloof in jezelf en wees moedig. “I choose today to be brave”. Het “Ik heb het nog nooit gedaan, dus denk ik wel dat ik het kan”- principe (Pippi Langkous).
Call your inner rebel, tegelijk de rule-breaker en de innovator.
Het komt vaak ter sprake als we Mark en ik het over onze opvoeding hebben, niet zoveel anders en toch zo verschillend. Ik had graag gehad dat ik wat meer ‘op mijn bek’ had gegaan, op verschillende vlakken. Niet zo beschermend voor mezelf… Het had me meer opgebracht: het gevoel dat ondanks alles ik graag gezien kan worden en niet omdat ik ervoor zorg dat alles perfect is… het gevoel dat ik grenzen mocht aftasten, dingen mocht uitproberen, wat de uitkomst ook zou zijn, niet zozeer binnen de berekende risico’s… het gevoel dat ik in mezelf mocht geloven, voor mezelf mocht opkomen, niet altijd het beleefde meisje moest zijn, maar dat ik alles uit het leven mocht en kon halen wat erin zit/zat… het gevoel dat dit ook voor mij bestemd is, dat ik goed genoeg ben, dat ik uniek ben en mezelf niet moet vergelijken met anderen… dat ik niet bang hoef te zijn voor kritiek want dat die er toch altijd zal zijn van mensen die niet weten waarover ze het hebben of zelf nog nooit iets hebben gedaan om überhaupt zelf bekritiseerd te worden.
Ga buiten je comfortzone. Zie jezelf graag. Put yourself out there!
“Whatever the act, your inner rebel is ready and waiting.” (Uit Breathe, tijdschrift)
Ik denk terug aan gisteren. Na het avondeten een mooie liefdesvraag met een verzoek naar vertrouwen om tegen elkaar volledig open te communiceren, een veilige relatie waarin alles besproken kan worden met je partner. Tegelijk een spiegel dat we van ver komen op dat vlak met een verleden met familie waarin dit alleszins niet het geval was. Maar daarbij staat parallel de vraag om niet in het verleden te blijven hangen, niet in de excusesrol, op een gegeven moment moeten we allemaal upsteppen, we weten het allemaal al, we moeten het alleen nog maar doen, ondanks weerstand en angst. We zijn niet ons verleden. Uiteindelijk bepaalt het verleden niet onze identiteit. We leven in het nu. Ask. Believe. Recieve.