Beslissen #1

Ik herinner me een quote van nog niet zo lang geleden: ‘een beslissing nemen geeft rust’… en dat is waar.  Wat voor rust geeft het blijven twijfelen… geen.  Het is een constant over en weer getrek tussen opties, tussen niet kiezen voor stabiliteit, de enige zekerheid is dat je blijft twijfelen, maar dat is zoals piekeren… zitten in een schommelstoel, maar uiteindelijk kom je niet verder…

Een beslissing nemen is altijd goed.  Ook al zal je niet weten waar welk ander pad je heen zou hebben gebracht, kiezen voor een weg, is nog altijd meer dan geen weg te kiezen en ter plaatse te blijven trappelen…

Hoop is goed, maar hopen voor iets waarvan je diep van binnen al weet dat het mogelijk een illusie is, is waarschijnlijk het domste wat we kunnen doen.  Want dan blijven we in vicieuze cirkels ronddraaien.  Ook al is het hard, maar ons eigen pad gaan, uit liefde, met de beste intenties, is iets waarvan we mogelijk later zeggen ‘dat was de beste beslissing die we ooit hadden kunnen nemen’.  Wat de uitkomst ook is, niet wetende wat de uitkomst zal worden, toch ervoor kiezen.

Doet het pijn of is het een opluchting?
Zijn we nu bang of juist geïnspireerd?
Of gewoon allebei, maar is dat ok?

« Our quest »

Mark zei het eens zo liefdevol: ‘ik hoop echt uit de grond van mijn hart, en het doet ook telkens pijn om te zien dat je zo zoekende bent en geëmotioneerd en pijn hebt, dat je zo zoekende bent in cursussen, quotes, terwijl je datgene al bent waar je zo naar zoekt en verlangt’.  Oh, wat is die man zo puur… en wat zijn we op bepaalde vlakken zo verschillend en op andere vlakken zo gelijk: hij moet ook weg van het ‘rups zijn’ en beseffen en bekomen dat op het moment dat je denkt dat het leven van jou als rups over is, je een vlinder wordt…  Mark, laten we vlinders worden!

« Our quest. » 
A noble one.
An inevitable one.
An emotional one.

But no matter what you learn – good, bad and indifferent – know that you are so much just as you are right now.