“Als je denkt dat alles tegenzit, denk dan opnieuw”
Je zou evengoed kunnen zeggen: “Als je voelt dat alles tegenzit, voel dan opnieuw”…
‘Wat is dan een verschil?’, vraagt mijn rationele brein zich af…
Gewoon zijn.
Mededogen.
Luisteren naar m’n eigen behoeften en naar die van de ander.
Niet oordelen, invullen of interpreteren.
Dat zijn allemaal dingen waarvan ik het gevoel heb ze niet te beheersen bij momenten… Nu is zo’n moment…
Voelen. Überhaupt gewoon ‘voelen’. Het lijkt alsof alleen mijn ego voelt en niet ikzelf… kwaadheid, pijn, slachtoffer, me gekrenkt in het niet erkend worden van mijn efforts, oplossingsgerichte houding ‘want ik bedoel het toch zo goed’…
Ik vergeet alleen één ding, dat ik daardoor de andere en diens behoeften niet erken… of ie het nu op een beleefde, fatsoenlijke of verbindende manier zegt of niet… ik lijk er keer op keer niet in te slagen, ik wil gelijk halen waardoor ik de kans op geluk voorbijga…
Ik luister naar het luisterboek “stop met aardig zijn” en herken zoveel… zoveel situaties, acties en reacties die ook in mijn leven en relaties zijn voorgekomen die onhandig zijn geweest waardoor pijn en verdriet, maskers en perfectionisme het gevolg werden…
Ik leer dat alles wat ik doe uit angst is.
De angst loslaten en gaan leven naar vertrouwen, is makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik las in het boek ‘verlangen naar verbinding’ en leerde dat de prijs naar verbinding met jezelf (en dus niet persé aardig gevonden worden door jan en allemaal, je je niet aanpast maar dichter bij jezelf staat) vaak hoog is, maar de moeite waard. Eenzaamheid hoeft geen negatieve connotatie te hebben. Eenzaam en tegelijk verbonden met een bredere basis die de mensheid heet.
“Als je denkt dat alles tegenzit, denk dan opnieuw”
“Als je voelt dat alles tegenzit, voel dan opnieuw”…
Dus zet ik even de voeten op de grond.
Ik adem.
Ik voel.