Er moeten mensen zijn

Soms kan je een wens niet beter formuleren dan dat al iemand een intentie heeft geformuleerd.  Vaak vind ik het in liederen, dan zijn de teksten van een Kommil Foo, Blof, Acda & De Munnik, Bart Peeters, Yevgueni van grote inspiratie.  Nu is het een gedicht: Toon Hermans aan het woord.

Er moeten mensen zijn 

die zonnen aansteken, 

voordat de wereld verregent.

Mensen die zomervliegers oplaten 

als het ijzig wintert, 

en die confetti strooien 

tussen de sneeuwvlokken.

Die mensen moeten er zijn.

Er moeten mensen zijn 

die aan de uitgang van het kerkhof

ijsjes verkopen, 

en op de puinhopen

mondharmonica spelen.

Er moeten mensen zijn, 

die op hun stoelen gaan staan, 

om sterren op te hangen 

in de mist.

Die lente maken 

van gevallen bladeren, 

en van gevallen schaduw, 

licht.

Er moeten mensen zijn, 

die ons verwarmen 

en die in een wolkeloze hemel 

toch in de wolken zijn 

zo hoog 

ze springen touwtje 

langs de regenboog 

als iemand heeft gezegd: 

kom maar in mijn armen

Bij dat soort mensen wil ik horen

Die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen 

ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan

Er moeten mensen zijn 

die op het grijze asfalt 

in grote witte letters 

LIEFDE verven

Mensen die namen kerven 

in een boom 

vol rijpe vruchten 

omdat er zoveel anderen zijn 

die voor de vlinders vluchten 

en stenen gooien 

naar het eerste lenteblauw 

omdat ze bang zijn 

voor de bloemen 

en bang zijn voor: 

ik hou van jou

Ja, 

er moeten mensen zijn 

met tranen 

als zilveren kralen 

die stralen in het donker 

en de morgen groeten 

als het daglicht binnenkomt 

op kousenvoeten

Weet je, 

er moeten mensen zijn, 

die bellen blazen 

en weten van geen tijd 

die zich kinderlijk verbazen 

over iets wat barst 

van mooiigheid

Ze roepen van de daken 

dat er liefde is 

en wonder 

als al die anderen schreeuwen: 

alles heeft geen zin 

dan blijven zij roepen: 

neen, de wereld gaat niet onder 

en zij zien in ieder einde 

weer een nieuw begin

Zij zijn een beetje clown,

eerst het hart 

en dan het verstand

en ze schrijven met hun paraplu 

i love you in het zand 

omdat ze zo gigantisch 

in het leven opgaan

en vallen 

en vallen 

en vallen

en OPSTAAN

Bij dát soort mensen wil ik horen 

die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen 

ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan 

de muziek gaat DOOR 

de muziek gaat DOOR 

en DOOR

Categories: