Toen in 2018 mijn 40ste levensjaar in aantocht kwam en ik op dat moment een nieuwe liefde in mijn leven leerde kennen, wijzigde er ‘teen en tander’ in mijn dagelijkse zekerheden. Ik ontdekte gaandeweg wat er zich al die jaren onder een masker had afgespeeld en toen dat aan een grondige grote kuis werd onderworpen, kwam dat voor de buitenwereld waarschijnlijk als een klap in het gezicht terecht: ik kondigde aan me al een hele tijd niet lekker meer in mijn job te voelen en een carrièrewending wou, ik stelde vriendschappen en familiebanden in vraag, ik begon de kans om dromen te kunnen verwezenlijken alsmaar als mogelijkheid te zien.
#BEWEGENNAARVERANDERING
2019 werd toen een jaar van #bewegennaarverandering met beslissingen om mijn baan op te zeggen, loopbaanbegeleiding te volgen, mijn studie on hold te zetten, gevoelige gesprekken met familie en vrienden aan te gaan, mijn huis te verkopen en tijd te kopen om mezelf te herorganiseren.
#MYCALLTOCOURAGE
Ik plande tijd in voor mezelf en mijn relatie om nieuwe ervaringen op te doen, weg te gaan uit het systeem, het ‘moeten’ van de maatschappij achter ons te laten, tijdelijk al dan niet permanent. Weg van zekerheid, weg van ‘zo hoort het’ voor het plaatje, weg van sociale media.
Ik koos voor moed: comfort ruilen voor het onbekende. Waar zou ik wonen? Wat zou ik gaan doen voor werk? Hoe zou ik geld verdienen? Het waren vragen die mijn omgeving me toespeelde vanuit hun angst en hun weerstand voor verandering. “Waar is ‘onze’ Cindy en wat heb je met haar gedaan?”-reactie. Ik had op hun vragen geen antwoord, maar dat was op dat moment niet belangrijk, het geloof dat ik de weg wel zou vinden, mijn pad zou bewandelen, des te meer. Ik wou ontdekken, nieuwe dingen doen.
#WERELDREIS
2020 werd het jaar van een wereldreis of toch alleszins het jaar van vrijheid. Vrij van België, vrij van ‘moeten’, vrij van werk.
De op voorhand niet mogelijk te voorspellen lockdown door het COVID-19 virus dat ons in maart op één plek hield in het tweede kwartaal van dat jaar, leidde tot de uitwerking van dit stukje van mezelf op het wereldwijde web. Toen we in het derde kwartaal van 2020 zaten, konden we iets meer rondreizen, maar de wereldreis beperkte zich voorlopig nog tot één land…
Zoals verwacht
loopt alles anders…
De reis gaf me ook tijd om dit online stukje te ontwikkelen. Hier vind je mijn hersenspinsels, mijn verhaal van verandering, mijn creativiteit terug.
#VERANDERING
Het werd 2021 en het werd 2022. Nieuw-Zeeland bleef mijn wereldreislocatie. Ik ontdekte Wwoofing, ontmoette mensen, liep 1/3de van de TA trail, verlegde grenzen en deed dingen die ik nooit voor mogelijk achtte.
Ik kwam tot het besef dat ik, ondanks dat ik een geweldige tijd had, dat er toch ook iets ontbrak. Het ontbrak me aan een antwoord op de vraag ‘als je de indruk hebt dat je alles al gezien hebt in dit land en het niet persé spijtig zou vinden het land te moeten verlaten, waarom ben je dan nog hier?’….
Ik had nood aan beweging, niet zozeer de fysieke vorm, maar de mentale. Wederom out of my comfortzone, wederom weg van de angst voor het onbekende, het nieuwe. Op het punt om Azië te gaan ontdekken, stak Covid-19 er weer een stokje tussen. Impulsief besliste ik een nieuwe koers te varen, ééntje waarvan ik ooit gezegd had deze weg nooit meer te zullen inslaan…
En toch deed ik het… in mei 2022 vloog ik terug naar Europa. Met het doel mijn hardnekkige overtuiging (dat als ik terug zou gaan het reizen ten einde zou zijn) het tegendeel te bewijzen. En ik kocht een camper. Het plan was mijn platform Sienrise verder in het Westerse uit te bouwen als een nomade en de vele stukken die ik van het Europese vasteland nog niet had gezien te gaan ontdekken.
Al reizende ervaart men het leven vreemder, overal anders en overal eender
#ZWERFON
Acda & De Munnik zingen “ben je dan held genoeg om terug te gaan naar dat wat je bezat?” Zo voelde het een beetje, maar toch ook niet. Ik bezat niets. Het voelde heel raar terug te komen in België. Alles was anders en toch ook weer niet. Was ik veranderd? Paste ik nog wel in wat ooit mijn thuis genoemd werd?
Het werd best een worsteling, opnieuw een zoeken, soms ook een doelloos rondtrekken en opnieuw mezelf leren kennen. Ik wou terug ergens landen, en ik wist dat dat niet iets te maken had met een plaats, maar met ‘houden van mezelf’ en ‘een zielsverlangen’.
Men zegt dat alles op je pad komt wat je nodig hebt en ik geloof daar heel erg in.
Alles gebeurt met een reden.
Gedurende het laatste deel van 2022 vond ik terug balans. Een rust bij mezelf én een doel.
#SERVICEVERLENER
Het blijft een levensreis, Sienrise in de wereld zetten, van betekenis zijn voor anderen en bovenal voor mezelf. Me niet onderdompelen in een frustratie, maar de energie zinvol inzetten om een verschil te maken, om te leven (en niet te overleven). Liefde delen, liefde geven en een stabiele haven bieden voor mijn naasten op mijn eigen manier. Want ik blijf natuurlijk een buitenbeentje ;). Mijn levensreis verder zettend. To be continued.